Pomerol is synoniem voor het beste van Bordeaux.

Toen Faam Pomerol Bereikte

Hoewel Pomerol geografisch het dichtst bij het Romeinse Rijk ligt, plantten de Romeinen eerst wijnstokken in Saint-Émilion, dat vandaag de dag ook een wijn-dominant gebied in Bordeaux is. Steeds meer boeren in Pomerol begonnen echter hun landbouw van gewassen en tarwe te veranderen naar wijnbouw, en gedurende de 18e eeuw werd een steeds groter deel van het land bedekt met wijnstokken, hoewel het nog steeds maar een minimaal gebied betrof.

En hoewel de traditie van wijnmaken in Pomerol lang is, is faam binnen de Franse wijnmecca pas in de afgelopen 100 jaar gekomen - in de wijnwereld is dit een korte tijd, en in feite nam de faam pas echt een vlucht in 1983, dankzij een trio van gebeurtenissen.

Ten eerste was 1982 een warm oogstjaar, wat goede omstandigheden voor wijnbouw bood. Ten tweede speelde Michel Rolland een beslissende rol in de faam. Hij was op dat moment consultant voor de wijngaarden van Pomerol, waar hij zijn professionele mening gaf. Rolland werkte ook nauw samen met Jean-Pierre Moueix, die enkele van de bekendste châteaux in Pomerol bezat: Lafleur, Petrus en Trotanoy. Rolland was een voorstander van het sorteren van druiven, wat zorgde voor een betere concentratie, en het oogsten van rijpe druiven, wat een nieuwe stijl creëerde.

Een nieuwe stijl waarvan Robert Parker een grote supporter bleek te zijn.

Tegenwoordig resoneert de naam Parker luid en duidelijk in de wijnwereld als misschien wel de meest bekende wijncriticus aller tijden, maar in 1982 had hij nog niet de status van sterrencriticus. Op dat moment was hij een onafhankelijke wijncriticus uit de VS, maar dat zou aanzienlijk veranderen met de oogst van 1982 in Bordeaux. Deze oogst bood volop zonneschijn, wat resulteerde in tannines die rijp waren op een manier die tot dan toe ongekend was in Bordeaux. Robert Parker kon dit herkennen, aangezien hij ook veel ervaring had met het proeven van wijnen uit Californië. Rijpheid en balans, samen met deze concentratie, leidden ertoe dat hij 1982 als een uitmuntend oogstjaar in Bordeaux verklaarde. In eerste instantie was hij alleen in deze mening, aangezien de klassieke Europese wijnproevers nog steeds de oude stijl verkozen. Maar dat veranderde.

1982 Was Een Mijlpaal In Bordeaux

De oogst van 1982 was niet alleen een mijlpaal voor Pomerol, maar voor heel Bordeaux. De rijpheid van de druiven op de wijnstokken bereikte een geheel nieuw niveau, wat een nieuw tijdperk in Bordeaux aankondigde.

Om het belang van de rijpheid van de druiven te begrijpen, is het de moeite waard om naar de oogst van 1956 te kijken. In 1956 waren er zeer strenge vorsten door heel Bordeaux, die veel wijngaarden verwoestten en leidden tot herbeplanting. De zware wintervorst in 1956 zorgde ervoor dat de temperaturen zo laag daalden dat de wijnstokken doodgingen.

Als gevolg van de vorst van 1956 werden de meeste wijngaarden herplant, wat betekende dat veel van de wijnen die in 1982 werden geproduceerd, zich op bijna optimale rijpheid bevonden. Normaal gesproken wordt verwacht dat een wijnstok optimaal presteert vanaf de leeftijd van 25-30 jaar, en dat venster werd precies bereikt met deze oogst. De oogst viel ook samen met een decennium waarin er weinig goede oogsten te bespreken waren in Bordeaux. Tegenwoordig wordt 1982 beschouwd als een van de grootste oogsten van de afgelopen eeuw.

Michel Rolland, Robert Parker en de weersomstandigheden van de oogst brachten faam naar Pomerol. De vraag nam toe en de prijzen volgden.

Pomerol Voor Honderd Jaar

Honderd jaar geleden produceerde Pomerol witte wijn en relatief anonieme rode wijn in de stijl van de rest van Bordeaux, en het was hier dat de ambities begonnen te tonen. Na de verwoesting door phylloxera aan het einde van de 19e eeuw werd pas in 1900 de eerste vereniging van producenten opgericht in Pomerol. Dit leidde in 1928 tot de vaststelling van gedeeltelijk officiële grenzen, die in 1936 werden bevestigd door AOC-wetgeving. Daarna mochten alleen Merlot, Cabernet Franc en Cabernet Sauvignon binnen de grenzen van Pomerol worden aangeplant.

Aan het begin van de 20e eeuw waren er exporten naar markten in België en Nederland, maar het merendeel van de wijn werd op de binnenlandse markt verkocht. Pomerol was nog niet enorm beroemd, hoewel de kwaliteit toenam. Vanaf 1945 kwam de eerste grote opleving voor Pomerol. Een reeks uitstekende oogsten van hoge kwaliteit opende de deuren naar belangrijke markten in Engeland en de rest van Europa. Op dat moment waren châteaux zoals Petrus en Lafleur nog niet begonnen met het produceren van wijnen die veel aandacht trokken. Dit veranderde echter met de oogst van 1945, toen Petrus in het bijzonder de lat hoger legde en ook externe aandacht trok.

De periode die leidde naar het grote keerpunt in 1982 werd gekenmerkt door welvaart, ondanks de vorstellende ramp van 1956. Na herbeplantingen met de perfecte variëteiten en klonen kwam de opleving met grote oogsten in 1959 en 1961. Nu zag het er veel beter uit en de prijzen voor de beste wijnen kwamen in de buurt van die van concurrenten aan de linkeroever van de Gironde-estuarium.

Pomerol Vandaag: Château-aanduidingen en Merlot

Pomerol ligt ten westen van Saint-Émilion - net na de grens van de appellatie, waar Château Figeac en Château Cheval-Blanc zich bevinden. Pomerol is een gebied van 813 hectare, wat minder dan 0,7% van het totale oppervlak van Bordeaux is.

Tegenwoordig zijn er ongeveer 130 producenten in Pomerol, van wie sommige zichzelf verfraaien met een château-aanduiding. De overgrote meerderheid van de producenten woont in kleine gebouwen die niet echt châteaux kunnen worden genoemd. Er is geen echte stad in Pomerol, alleen verspreide gebouwen en een enkele kerk.

Het oostelijke deel van het gebied wordt het Pomerol-plateau genoemd, waar de beste châteaux te vinden zijn. Voor bezoekers is het moeilijk om heuvels en ruggen te zien, maar het hoogteverschil varieert van 7 tot 39 meter boven zeeniveau. Dit kleine verschil is aanwezig en doet er veel toe. Bovenaan is Petrus gelegen op zijn eigen kleine heuvel.

Vandaag de dag is ongeveer 800 hectare in Pomerol beplant, bestaande uit 70% Merlot, 25% Cabernet Franc en de rest met Cabernet Sauvignon en kleine aanplantingen van Malbec. Er is brede consensus dat de commune optimale omstandigheden biedt voor de rijping van Merlot. Het voordeel van Pomerol ligt in de bodem, die deel uitmaakt van het belangrijke terroir dat het uiteindelijke karakter van de wijn definieert. Terroir omvat de bodem, het klimaat, het weer en natuurlijk de vaardigheden van de wijnmaker. Terroir is alles wat de wijn kan beïnvloeden.

Bodem en Classificatie in Pomerol

De bodem van Pomerol bestaat uit klei, kleine delen grind en een hoog ijzergehalte. De klei en de locatie zorgen ervoor dat Merlot vroeg in het seizoen bloeit en hier een langere rijpingsperiode heeft dan in naburige gemeentes in Bordeaux. Langdurige rijping resulteert in een hoger suikergehalte, wat de wijnen de zachtheid en rijkdom geeft die zo kenmerkend zijn voor het gebied. Dit is wat goede Pomerol onderscheidt van goede Saint-Émilion.

De bodem bestaat, zoals eerder genoemd, uit klei op diepte, maar bovenop ligt een laag kalksteen, die helpt bij het optimaliseren van de drainage voor de wijnstokken. Het is belangrijk dat de bodem, zowel boven als onder, de juiste samenstelling van kleine en grote stenen heeft, zodat water voldoende kan worden vastgehouden in droge periodes, maar in natte periodes kan worden afgevoerd.

Echter, de sleutel tot succes ligt in de diepte, waar de klei, die in verschillende tinten voorkomt, helpt bij het creëren van de juiste temperatuur in de bodem, wat een optimale rijping van de druiven mogelijk maakt. De warmte zorgt voor een vroege start van het seizoen, wat producenten in Pomerol vaak in staat stelt om eerder te oogsten dan de anderen in Bordeaux, vaak voordat de problematische regen in de herfst arriveert.

De Belangrijkste Producenten In Pomerol

In Pomerol ligt het basisniveau hoog. Dit betekent dat elke producent een wijn heeft die recht doet aan de faam van het gebied. Er zijn echter drie producenten die iets meer opvallen dan de anderen, wat hen ook waard maakt om te benadrukken bij het bespreken van Pomerol.

Petrus - Het Vlaggenschip Van Pomerol

Petrus is zeker een van de grootste producenten in Pomerol - en eigenlijk in heel Bordeaux. De geschiedenis van Petrus gaat ver terug, hoewel de grote commerciële doorbraak pas kwam met de oogst van 1945.

Petrus is jarenlang in bezit geweest van de familie Moueix, maar in 2016 werd 20% geheim verkocht aan de Colombiaanse investeerder Alejandro Santo Domingo voor € 200 miljoen. Dat maakt het château maar liefst € 1 miljard waard, wat neerkomt op € 87 miljoen per hectare.

De naam Petrus komt van de heuvel waar het "château" zich bevindt, genoemd naar de Romeinse Petrus die daar woonde tijdens de Romeinse overheersing. De naam zou ook afkomstig zijn van de Griekse Sint-Pieter, Petros.

Petrus wordt voor het eerst genoemd in de jaren 1750 wanneer Château Gazin wijngaarden verkoopt aan het château. Kort daarna wordt Petrus in 1770 overgedragen aan de familie Arnaud, en het eigendom blijft daar 100 jaar bij. In het midden van de 19e eeuw werd Petrus, samen met Vieux Château Certan en Trotanoy, beschouwd als een van de betere châteaux in Pomerol die nog geen aandacht hadden getrokken. In 1917 wisselde Petrus van eigenaar naar de voormalige werknemer M. Sabin-Douarre, die het eigendom omvormde tot een vennootschap - wat logisch is in termen van de Franse erfrecht.

In 1929 werd Madame Loubat de enige eigenaar van Petrus en voegde het toe aan een indrukwekkende collectie, die ook het beste restaurant in Libourne en twee kleinere eigendommen in Pomerol omvatte. Rond de Tweede Wereldoorlog ging Loubat een overeenkomst aan met Jean-Pierre Moueix om te helpen bij het produceren en verkopen van de wijnen van Petrus. Jean-Pierre Moueix runde ook een négociantbedrijf, evenals verschillende andere châteaux in Pomerol en Saint-Émilion.

Vanaf 1964 nam Moueix het eigendom van Petrus over, en in de late jaren 1970 nam zijn zoon Christian Moueix tijdelijk de controle over voordat hij naar Napa Valley ging om Dominus Vineyards op te richten. Tegen deze tijd werd Petrus al verhandeld tegen dezelfde prijzen als de beste châteaux van de Médoc.

Petrus bestaat uit een bijna discreet gebouw, met 11,5 hectare wijngaarden die alleen met Merlot zijn beplant, hoewel er in het verleden tot 20% Cabernet Franc in zowel de wijngaard als de wijn is geweest.

De bodem is uniek op de Petrusheuvel, die tot 40 meter boven zeeniveau rijst. Het bestaat uit 40 miljoen jaar oude blauwe klei, wat vrij bijzonder is, aangezien klei normaal gesproken erodeert naar laaggelegen gebieden. Deze kleigrond houdt water vast en helpt een unieke tanninestructuur te creëren in de wijnen van Petrus.

In zowel wijngaard als kelder wordt alles gedaan om de kwaliteit van Petrus te optimaliseren. Sinds de jaren 1970 zijn de opbrengsten verminderd van 70 hl/ha naar vandaag de dag 40 hl/ha. Dit levert ongeveer 2.500 kisten wijn per jaar op. Petrus levert een kleine en zeer gewilde productie.

Le Pin - De Eenzame Den

Le Pin heeft in recordtijd naam gemaakt en wordt vandaag de dag verkocht als een van de duurste wijnen uit Pomerol. In feite is de geschiedenis van Le Pin in de wijnwereld relatief kort, en ze presenteerden hun eerste oogst in 1979.

Georges Thienpont verwierf Vieux Château Certan in Pomerol in 1924, en hij had eigenlijk de bedoeling om Le Pin aan zijn portfolio toe te voegen, maar om economische redenen liep het anders. In plaats daarvan kocht Georges' kleinzoon, Jacques Thienpont, in 1979 de wijngaard en het bijbehorende onroerend goed van Le Pin. De naam komt overigens van de eenzame den die dichtbij het huis staat. De wijnkelders waren in slechte staat en het huis was niet meer dan een schuur voor tuingereedschap. De weg naar succes was geplaveid met obstakels.

De wijngaard moest ook gedeeltelijk opnieuw worden beplant, dus de eerste oogst werd gemaakt van druiven van de helft van de 2 hectare grote wijngaard. De eerste oogst werd verkocht voor 100 francs per fles, en ondanks de lage prijs was het niet gemakkelijk om te verkopen. Het geluk zou echter relatief snel naar Le Pin komen.

Net als bij Pomerol in het algemeen kwam het keerpunt voor Le Pin in 1982. Robert Parker gaf 100 punten en prees de atypische Le Pin-wijn uit het gebied. Dit trok aandacht en de vraag naar Le Pin nam toe, wat er ook toe leidde dat het prijsniveau snel het niveau van de Grand Cru Classé-wijnen van de linkeroever in Bordeaux overtrof.

In de loop der jaren heeft Thienpont verschillende hectaren verworven, en vandaag de dag is het onroerend goed 2,7 hectare groot en beplant met Merlot. De wijnstokken zijn momenteel gemiddeld ongeveer 35 jaar oud en produceren tussen de 400 en 600 kisten wijn per jaar.

De familie Thienpont bezit en beheert nog steeds het château. De wijn wordt tegenwoordig geproduceerd in de nieuwe wijnmakerij die in 2012 is gebouwd, en sinds 2021 is Diana Berrouet-Garcia verantwoordelijk voor de productie. De wijnliefhebbers wereldwijd vragen om Le Pin, en de eenzame den is niet meer zo eenzaam.

Château Lafleur

Met 4,58 hectare is Château Lafleur vrij klein in omvang, maar enorm in reputatie. In de afgelopen jaren zijn er een reeks top beoordeelde oogsten geweest die opnieuw de grootheid van dit domein bevestigen. Tegenover Château Lafleur ligt Petrus, en of deze buren de concurrentie en de kwaliteit intensiveren, moet nog blijken, hoewel het een feit is dat beide wijnen hoge waarderingen krijgen van de toonaangevende wijncritici ter wereld. Vandaag de dag is Château Lafleur nog steeds in handen van dezelfde familie die het onroerend goed in 1872 verwierf - Jacques en Sylvie Guinaudeau namen in 1985 het roer over en zetten de familiale erfenis met vakmanschap voort.

De wijn wordt gemaakt in een gerenoveerde wijnmakerij uit 2018, en alles is precies zoals de familie het wil. Een van de unieke dingen van Château Lafleur is de druivensamenstelling, die gelijk verdeeld is tussen Cabernet Franc en Merlot. Deze combinatie is gebruikelijker in Saint-Émilion dan in Pomerol. De aanplant dateert uit de jaren 1920 en is sinds de jaren 1980 onderhouden door de beste klonen opnieuw te planten in de wijngaarden.

“Een van de meest onderscheidende, meest exotische en grootste wijnen – niet alleen in Pomerol, maar ter wereld.”

- Robert Parker

Bij Château Lafleur heeft Robert Parker ook invloed gehad. In 1975 bezocht hij het domein en was hij overweldigd door de wijn. Sindsdien zijn Lafleur en Parker samen de ladder van wereldfaam opgekropen. Met negen oogsten die sinds 2000 meer dan 98 punten van The Wine Advocate hebben gekregen, staat Château Lafleur als een van de beste châteaux van deze jaren, wat ook de prijs hoog houdt.

Het château produceert ook de wijn Pensées (de Lafleur), die sinds de jaren 1990 niet langer een tweede wijn is, maar een wijn gemaakt van druiven uit een extra vochtige strook die door de zeer vierkante wijngaard van het domein loopt. Deze 0,8 hectare heeft aanzienlijk meer vocht dan de rest van de wijngaard en produceert volgens de familie een wijn die typischer is voor Pomerol dan Château Lafleur.

Pomerol Straalt Kwaliteit Uit

Pomerol heeft zich gevestigd als een van de beste appellaties in Bordeaux. Evenzo is Pomerol een statische appellatie en is er brede overeenstemming dat er hier geen classificaties zullen zijn.

Pomerol verschilt ook door dicht bij monocultuur te zijn - begrepen in de zin dat er praktisch geen ruimte is om meer wijnstokken te planten. Er zijn geen lege percelen of percelen die vandaag de dag voor iets anders dan wijn worden gebruikt. Het feit dat het eerder genoemde Château Lafleur veel moest betalen voor de tuin van een buur om uit te breiden, vertelt het verhaal van alle goede grond die in de appellatie is opgenomen.

Een vlakke appellatie zonder grote châteaux die de aandacht stelen. Een appellatie waar kleine paden de eigendommen met elkaar verbinden. Een appellatie die bruist van kwaliteit, hoge prijzen en grote faam. Pomerol mag er misschien niet veel uitzien, maar de smaak is magnifiek - en de grootheid ook.