Barolo Wars: Traditionalisten versus Modernisten

Traditie en vooruitgang in Barolo

Barolo Wars is een term die wordt gebruikt om de oorlog tussen traditionalisten en modernisten in Barolo te beschrijven, beginnend in de jaren 1980. De "oorlog" is nog steeds aan de gang en de vraag is of deze ooit zal eindigen. Het enige wat we kunnen zien is dat er op sommige plaatsen langs het front een wapenstilstand is bereikt en dat Barolo vandaag beter smaakt dan ooit tevoren. U kunt erachter komen wat de "oorlog" heeft veroorzaakt in de volgende secties, en de meest prominente spelers zijn aan het einde te vinden.

De geschiedenis van de Barolo-oorlogen

Historisch gezien zijn Barolo-wijnen eigenlijk niet erg "vriendelijk". Dit komt vooral door de druif Nebbiolo. Het is een druif die van nature rijk is aan fruitzuurgraad en tannine. Dit zijn twee structurele elementen die zich goed in de mond nestelen bij het proeven van de wijnen. De zuurgraad geeft frisheid en voelt alsof het de zijkant van onze tong snijdt. De tannine heeft een uitdrogende werking en zorgt ervoor dat de mond strakker wordt. In een felle combinatie van deze twee komt de druif er slecht vanaf.

Het is ook hier dat er een serieuze confrontatie plaatsvindt. Aan de ene kant hebben we de conservatieve traditionalisten, aan de andere kant de reactionaire modernisten.

De traditionalisten in Barolo

Lokale wijnmakers in Barolo en omgeving hebben altijd geweten dat geduld wordt beloond. Met de tijd in de kelder zullen de zuurgraad en tannine in evenwicht komen en bereikt de wijn een balans die geweldig smaakt, terwijl het fruit na verloop van tijd tractie krijgt. Om dezelfde reden hoor je vaak over oude traditionele Barolo's die na vele jaren van veroudering een geweldige balans en smaak hebben ontwikkeld.

Traditioneel wordt Barolo gemaakt met een lange maceratie^*, waarbij grote hoeveelheden tannine in de wijn worden geëxtraheerd. Vaak vindt traditionele maceratie plaats gedurende maximaal 30 dagen. De wijn wordt dan traditioneel gerijpt in grote oude vaten - vaak gemaakt van Slavonische eik, variërend in grootte van 5.000 - 10.000 liter. Dit resulteert in vrijwel geen vatsmaak, maar een langzame oxidatie van de wijn. Het resultaat is een wijn die rijk is aan tannines en een grote smaakintensiteit heeft. In de beste gevallen resulteert deze productie in fantastisch uitgebalanceerde wijnen, waarbij de tannine en zuurgraad worden afgerond door de lange opslag op het vat en het fruit is gegroeid tot het punt waarop het de balans creëert.

"Ik maak Barolo zoals altijd, zoals mijn vader (Giovanni Conterno) het mij geleerd heeft, en zoals mijn grootvader (Giacomo Conterno, de oprichter) het heeft gedaan!”. Roberto Conterno, eigenaar-wijnmaker van de iconische Giacomo Conterno Winery, lang het bastion van traditionele Barolos

Deze klassiekers kunnen leven tonen van rozenblaadjes en zure kersen, maar ook van noten die naar gedroogd fruit en paddenstoelen gaan als gevolg van een lange vatrijping. En in het ergste geval is het resultaat een scherpe rode wijn met een drogend effect met slechts een vage hint van fruit.

*Maceratie of "weken" is het eerste gistingsproces waarbij de fenolische stoffen van de druiven tannines, kleurstoffen en aroma's worden uitgeloogd uit de druivenschillen, zaden en stengels in de most.

De modernisten in Barolo

In het tweede kamp bevinden zich de modernisten, die ernaar streven wijnen te produceren die in een vroeger stadium klaar zijn om te drinken. Dit kan op verschillende manieren. In extreme gevallen wordt de most voorgemacereerd om smaak en kleur te extraheren. De alcoholische gisting zelf is korter en met een betere temperatuurregeling. Dit betekent dat de tannine sneller en in kleinere hoeveelheden uit de huid wordt geëxtraheerd. Het resultaat is een wijn die langzamer droogt en dus sneller drinkt.

De wijn wordt dan gerijpt in kleine eiken vaten, vaak Franse barriques van 225 liter, die we kennen uit Bordeaux en enkele andere plaatsen. Dit helpt ook om de wijn tannines te geven, maar ook smaak. De wijn krijgt met deze methode meer zoetheid en tonen van vanille en tabak. In veel opzichten wordt het een wijn die moderner is en een smaak heeft die meer in de lijn ligt met andere prachtige wijnen. Dit zijn ook wijnen die na 5-7 jaar op hun hoogtepunt zijn en niet 50 jaar meegaan zoals veel van de oude Barolo's.

"Ik ben niet geïnteresseerd in het maken van grote Barolo. Ik wil gewoon geweldige wijn maken. En alle grote rode wijnen ter wereld worden gerijpt in barriques”. Elio Altare, een pionier onder de modernisten

De namen van de Barolo-oorlog

De oude traditionalisten met Mascarello en Giovanni Conterno hebben hun werk in de kelder goed in de hand gehad. Een van de manieren om te slagen met traditionele Barolo was om zeer rijpe druiven te plukken, zodat alleen rijpe tannine werd gewonnen uit de stengels en zaden van de wijn. Andere traditionalisten zijn Rinaldi, Cavallotto, Giacomo Conterno en Bruno Giacosa.  Producenten die Barolo decennialang hebben geholpen naam te maken.

Aan de andere kant is het niet moeilijk om de modernisten te begrijpen, die de wens hadden om wijnen te produceren die klaar waren om te drinken zonder een rijpingsperiode van 50 jaar. Angelo Gaja was de eerste die kleine vaten naar het gebied bracht en Renato Ratti was de eerste die de fermentatietijd verkortte.

Toen een groep jonge producenten in de vroege jaren 1980 een front vormde, ging het beter voor de modernisten. Deze omvatten producenten als Elio Altare, Luciano Sandrone, Domenico Clerico en Scavino.  Ze verkortten de fermentatietijd tot minder dan een week en introduceerden permanente kleine vaten in de kelder. Veel van deze wijnen waren in de eerste jaren als goed op dronk, maar hielden niet het hoge niveau op dezelfde manier als de traditionele Barolos.

Barolo Wars - Winnaars van de oorlog

Vandaag genieten we van de "oorlog". Een producent als Domenico Clerico heeft zich omgedraaid en de slinger naar achteren laten slingeren. Een steeds typischer voorbeeld van een producent die grote oude vaten terug in de kelder plaatst en naast de kleine heeft gebracht. De fermentatie wordt een beetje verlengd, maar niet tot 30 dagen.

Het totaalplaatje dat je vandaag de dag in veel kelders in de omgeving van Barolo tegenkomt, is een combinatie. Er zitten niet veel producenten meer vast in het ene of het andere kamp. Maar de meest traditionele zullen waarschijnlijk nooit kunnen bewegen, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.

Mascarello maakt nog steeds een van de beste wijnen in de omgeving zonder iets te hebben veranderd. In het midden hebben we producenten als Vietti, Ceretto, Aldo Conterno en tegenwoordig ook Renato Ratti. En de modernisten van vandaag kunnen niet voorbij Roberto Voerzio en Gaja komen, die enkele van de duurste en meest gewilde wijnen in het gebied maken.

Het zal moeilijk zijn om van beide kanten een duidelijke winnaar te noemen. Daarom noemen we de wijnliefhebbers van de wereld als de echte winnaar van de oorlog. Vandaag heeft u de mogelijkheid om de verschillende stijlen te verkennen en een grotere en betere selectie van Barolo te krijgen dan ooit tevoren. Gefeliciteerd met uw overwinning.